Paasviering anders dan anders op de Willibrord
Op veel ASKO scholen is het paasfeest gevierd met de leerlingen door het gezamenlijk genieten van een paasontbijtje of – lunch, veelal in prachtig versierde (schoenen)doosjes die leerlingen voor elkaar hebben gemaakt. Sommige scholen delen gevulde paasmandjes uit aan bijvoorbeeld de bewoners van een naastgelegen verzorgingshuis, of zij lopen met de leerlingen de Palmpasen optocht, met prachtig versierde paasstokken. Op de Willibrordschool was het paasfeest dit jaar wel heel bijzonder.
Paasfeest zonder gevulde schoenendoos?
Enigszins met tegenzin stemmen de zevendegroepers van de Willibrordschool op IJburg in: een paasviering zonder schoenendoos met zelfgemaakt paasontbijt. Wat moet dat worden? ‘Een Pesachontbijt’, zegt de juf opgewekt. Dat sluit mooi aan bij de Torahrol, de haggada, de mezoeza en andere joodse voorwerpen die de kinderen in de klas hebben verzameld en onderzocht voor het schoolthema.
Zo gebeurt het dat op de woensdag voor Pasen de zevendegroepers plaats nemen aan een tafel in de theaterzaal. De andere stoelen aan de tafels worden gevuld met de kinderen uit groep 3. In de voorbereiding hebben deze groepen namelijk samengewerkt. Elke derdegroeper heeft een tutor uit groep 7. De tutoren helpen de jongere kinderen vandaag bij het smeren van hun broodje.
De theaterzaal is een dag eerder al omgedoopt tot ontbijtplek. Tafels zijn gedekt met kleurrijke servetten, borden, bekers en zelfgemaakte placemats met Vrolijk Pesach erop. De twee tafels die gereserveerd zijn voor het eten vullen zich met eieren, krentenbollen, sinaasappelsap, brood, kaas, appelsap, kipfilet, chocopasta en nog meer eieren.
Klezmer
Klanken van de Klezmerband klinken op uit de zaal. Het feest is begonnen. Waarom is dit ontbijt anders dan andere ontbijten? Juf Jolanda wijst naar het Seiderbord. Juf Mirjam gaat rond met matzes en charoset, een lekker appelpotje. ‘Wie kan mij vertellen waarom wij matzes eten vandaag?’ Zowel kinderen uit groep 7 als groep 3 vertellen over de Uittocht van het joodse volk uit Egypte en het ongerezen brood. Eén van de kinderen komt uit Egypte en weet nog meer te vertellen over het land. De betekenis van het zoute water, het gebraden beentje, het radijsje, het ei en de andere etenswaarden op het Seiderbord worden door juf Jolanda en de kinderen uitgelegd. Intussen klinkt de muziek en smullen de kinderen van het lekkers. Weten jullie wat dit is? Een stukje mierikswortel ligt op de handen van de juf Jolanda. Wie wil het proeven? Een paar dappere kinderen steken hun vinger op. Maar hun gezichten vertrekken als snel bij het proeven van de pittige mierikswortel.
De kinderen worden getrakteerd op een Jiddisch lied. De zanger legt uit: rebbe betekent rabbijn, dat is diegene die voorgaat in de synagoge, wenen betekent huilen en tanzen betekent dansen. Onder luid geklap zingt de zanger met zijn Ukelele het laatste couplet.
Drie zevendegroepers lopen naar juf Jolanda. “Juf, dit was het leukste paasontbijt dat we hebben gehad!” Een grote glimlach verschijnt op het gezicht van de juf. Maar goed dat ze het toch hebben doorgezet.
